In mijn allereerste ‘museumstukje’ zei ik het al: Bijna iedereen heeft zijn eigen mini-museum met aandenkens, souvenirs en herinneringen. Ik kan soms vreselijk jaloers zijn op mensen die een net, opgeruimd huis hebben, zonder overal frutsels. Maar aan de andere kant, al die spulletjes, al die plankjes die vol staan, het staat er allemaal niet voor niets. Het staat er omdat het me herinnert aan lieve vrienden, mooie vakanties en fijne momenten. En dat wil je niet missen toch?
Kerst is voor mij helemaal de ultieme trip langs Memory Lane. Er zijn mensen die elke kersttrend volgen. Die regelmatig al hun kerstversiering weg doen en vervangen door nieuwe, trendy decoraties. Ik zou dat niet kunnen.
Op het moment dat de kerstspullen van zolder komen begint het grote ‘Oh ja!-gebeuren.’ In de 30 jaar dat we in ons huis wonen, werd er zelden kerstversiering weggedaan, er kwam alleen maar bij. En van bijna alles weet ik nog waar het vandaan komt of van wie ik het gekregen heb. De houten elementjes die in mijn allereerste kerstboompje hingen, de vosjes die ik van diverse vrienden gekregen heb, de handgesneden houten kerstkabouter die we kochten bij een ver van de bewoonde wereld gelegen atelier in Noorwegen, waar nogal eens beren door de tuin liepen. Het rode houten hert wat ik voor een koopje scoorde in Duitsland en de enorme verzameling ‘Tomtes’ of ‘Nisses’ waarvan ik de meeste in Scandinavië kocht. En zo zit ik elk jaar in december in mijn eigen kerstmuseum met herinneringen.
Ik heb geen kinderen, maar ik kan me voorstellen dat er als je die wel hebt, nog veel meer mooie herinneringen in de kerstboom hangen. Zelfgemaakte frutsels, maar ook versiering die de kinderen zelf uit mochten zoeken. Zo herinner ik me nog het engeltje met het roze jurkje die ik als kleuter samen met mijn moeder bij de Terschellinger Bijenkorf kocht. Omdat de hoofdkleur zilver was, overleefde het zelfs de overgang van een bont gekleurde den, naar een ‘volwassen’ kunstboom, met alleen zilveren versiering en dat alles overtrokken met een soort van spinnenweb van engelenhaar. En daar hebben we dan behalve herinneringen ook nog een stukje historie te pakken, want engelenhaar bestaat al lang niet meer.
Dit jaar kocht ik tijdens onze herfstvakantie in Duitsland een handbeschilderd windlichtje en twee peperkoekornamentjes. Ze zullen niet alleen de herinnering worden aan die vakantie, maar ook aan het jaar dat ik door toedoen van corona, later dan ooit de kerstdozen van zolder haalde. Pas vandaag, 5 dagen voor kerst, zette ik de kerstboom neer. Mijn kerstexpositie is geopend!
Het zijn niet alleen de kerstdecoraties die velen van ons koesteren, maar kerst staat ook bol van de tradities, niet alleen de algemene, maar ook die van elk gezin en elke persoon op zich. Net als in ’t Behouden Huys, houden we die ook in ere.
Mijn eigen traditie? Ik sta op tweede kerstdag achter de balie van het museum. En als ik dan na een gezellige middag thuis kom, eet ik boerenkool, wat ik een paar dagen eerder al klaar heb gemaakt. Ook eerste kerstdag eet ik iets eenvoudigs, wat ik alleen nog maar de oven in hoef te schuiven. Kookloze kerst is mijn traditie!
Ik wens iedereen hierbij namens alle medewerkers van 't Behouden Huys fijne kerstdagen. Bij je boom vol herinneringen, of je trendy designboom. Met je hele familie, met vrienden, of alleen. In feestoutfit, foute kersttrui, of in je joggingbroek. En wil je even wat anders dan gourmetten, legpuzzelen, kerstfilms kijken en spelletjes doen? ’t Behouden Huys is gedurende de kerstvakantie, behalve 1e kerstdag en nieuwjaarsdag, dagelijks geopend. Kom je ook bij ons kerst vieren?