Ook op Terschelling zijn er leuke initiatieven bedacht om de coronatijd nog een beetje gezellig door te kunnen komen. Een daarvan is de 'Bunkerbingo', die door Omroep Lennard nu een paar keer gehouden is. Organisatoren Lennard en Bernard denken na elke Bingo-uitzending dat het de laatste keer zal zijn, omdat het leven vast snel weer normaal wordt, maar dat valt tegen en dan moeten toch opnieuw de bingoballen tussen de mottenballen uitgehaald worden. De virtuele bingo-avonden zijn zo'n groot succes dat de organisatie zoveel prijzen aangeboden krijgt dat ze veel moeten weigeren omdat ze anders wel drie avonden kunnen vullen. Ook ik zit die avonden met de bingokaarten op de bank en al win ik helemaal niks, dat maakt niet uit, het gaat om de lol. Live-filmpjes van de prijzen die langs worden gebracht. Gewonnen stofzuigers die gelijk getest kunnen worden omdat er bij de prijsuitreiking een confettikanon is afgeschoten, een foute bingo tussendoor, een felicitatie-appje naar de buren wiens ramen gratis gewassen gaan worden... Het is een ouderwetse klucht in een modern jasje.
Het doet me denken aan de 'bazaars’ die je vroeger had, georganiseerd door de sportverenigingen of de kerk. Met sjoelen, grabbelton, behendigheidsspelletjes, de caviabak zoals in de 'wie-kent-kwis’ en als hoogtepunt van de avond het rad van avontuur. Altijd een groot succes, met prijzen als speelgoed, slagroomtaarten, fruitmanden, worsten en diepvrieskippen. Ook hier ging het niet om de prijzen, maar wel om de klucht. Slagers die elkaars rookworsten wonnen, vrijgezellen die met gehaakte babyslofjes aan de haal gingen en de gelukkigen die tot drie keer toe een slagroomtaart wonnen en dientengevolge voor minstens een jaar gebak in de vriezer hadden. De spanning als het rad net of net niet het nummer van je lootje aantikte. Toch jammer dat er opeens een einde aan deze avonden kwam.
Verlotingen, bazaars, bingo, het is een beetje net als het nieuwe jaar. We hebben allemaal een lootje gekregen, maar hebben geen idee wat het jaar ons brengen gaat, of we winnaar worden of verliezer. We hebben elkaar allemaal net een gelukkig nieuwjaar gewenst en we hopen dat het helpt. Misschien zouden we elkaar beter een jaar kunnen wensen waarin veel gaat lukken. Want geluk is mooi, maar heb je zelf niet in de hand. Maar als je wat doelen stelt voor jezelf en deze zijn eind van het jaar gelukt, dan ben je pas echt blij, want je hebt het zelf gedaan.
Ook in het museum hebben we weer de nodige doelen gesteld, voor de komende tijd. Voor dit jaar, maar ook voor volgende jaren. Mooie, nieuwe projecten. Grotere en kleinere. En wat hebben we er zin in om deze te maken en vervolgens te presenteren aan onze bezoekers. Zo hadden we afgelopen jaar het nieuwe educatieproject in het teken van Willem Barentsz. De klassen van de basisschool hebben de prachtige speurtocht door het museum getest en helemaal goed bevonden en vervolgens konden we de speurtocht, in verband met corona, niet aan onze jeugdige bezoekers aanbieden. Het doel gehaald, het project gelukt en dan de pech van een virus wat nog niet van plan is weg te gaan.
Het blijkt dus maar weer, zelfs als je hard werkt en je aan het einde kan zeggen dat het gelukt is, heb je nog steeds een beetje geluk nodig. Alles heeft twee kanten, net als die rookworsten van de bazaar van vroeger...
Tekst: Nienke Meijvogel-Blom