Een vriendin van me plaatst een linkje op facebook: ‘Het huis waar mijn overgrootouders op Vlieland woonden staat te koop.’ Ik kijk naar het huisnummer in de Dorpsstraat. Haar overgrootouders, blijken bijna tegenover die van mij gewoond te hebben. Ze moeten elkaar dus zeker hebben gekend. Daarmee is gelijk mijn nieuwsgierigheid weer gewekt en wil ik eigenlijk gelijk weer meer weten over hun leven toen op ons buureiland. Hoe zag hun huis eruit, hoe leefden ze?
Bij een eerdere zoektocht naar informatie over mijn voorouders, was ik toevallig het huisnummer in de Dorpsstraat tegengekomen. Toen ik wou kijken hoe het huis er tegenwoordig uitzag, kwam ik erachter dat in de gevel een steen is gemetseld, ter nagedachtenis van ‘zeedichter’ Slauerhoff. En toen ik me afvroeg waarom die steen daar zat, ontdekte ik dat mijn overgrootmoeder; Anke Blom-Pronker de tante was van Jan Slauerhoff. Hij logeerde vaak bij zijn oom en tante op Vlieland, ook omdat hij astmatisch was en de Vlielander zeelucht hem goed deed. Als jongen heeft hij zelfs 10 maanden de Vlielander school bezocht.
Ik graaf graag in het verleden van mijn familie. Vooral de kant van mijn vader interesseerde me, juist omdat ik van die kant niet zoveel wist. Ik wist wel dat de grondleggers van de familie ergens in de 17e eeuw vanuit Zweden naar Nederland zijn gekomen. En dat de Blommen op Vlieland beland zijn en de andere familietak, de Kikkerts op Texel, waar notaris J.L. Kikkert er voor zorgde dat in 1864 de vuurtoren gebouwd werd. Bij het zoeken door het gemeentearchief van Vlieland, kwam ik erachter dat niet alleen mijn oom, opa en overgrootvader bij de PTT of Posterijen werkten, maar dat mijn voorvaderen daar werkten tot zover ik terug kan gaan in het archief, afgewisseld door enkele stuurlui en een directeur van de Vlielander zeevaartschool. Hoe verder ik terug kan zoeken in het verleden, hoe leuker ik het vind. Elk stukje informatie wat ik vind, maakt de puzzel van mijn voorouders wat completer.
Over het algemeen krijgen we pas interesse in onze voorouders en onze geschiedenis op een leeftijd dat er nog maar weinig mensen zijn die onze vragen kunnen beantwoorden. Je moet al een geschiedenisleraar hebben gehad die heel goed kon vertellen, om jong geïnteresseerd te raken in geschiedenis. En wat je ouders je op die leeftijd vertellen blijft vaak ook niet hangen. Welnee, als jongere is de toekomst interessanter dan het verleden. Je hebt immers nog zoveel tijd voor je. Je zal eerst jezelf nog moeten leren kennen en uitvinden, voor je eens over je voorouders na gaat denken. Je maakt carrière, krijgt misschien kinderen en pas als je dan rond je 50e in rustiger vaarwater komt en jezelf van binnen en buiten kent, begint de nieuwsgierigheid naar je afkomst pas te kriebelen.
In ’t Behouden Huys wordt achter de schermen druk gewerkt aan de website ‘Erfgoed Terschelling’. Op deze website is straks niet alleen de hele collectie van het museum terug te vinden, maar ook het gemeentearchief, oude foto’s en de archieven van bijvoorbeeld kerken, stichtingen, verenigingen en het bunkermuseum. Ook kunnen personen met informatie die ook interessant kan zijn voor anderen zich aansluiten. Zo wordt het zoeken naar het verleden straks een stuk gemakkelijker gemaakt. Je hoeft niet meer van de ene website naar de andere, maar kan straks alles over de geschiedenis van Terschelling en op één plek terugvinden. We moeten nog even geduld hebben, want in het ‘vullen’ van deze website gaat heel veel werk zitten, maar daarna kan iedereen rond gaan dwalen in ons verleden. En pas maar op, het werkt verslavend, het is net als het maken van legpuzzels. Voor je het weet ben je op zoek naar ontbrekende stukjes.