Afgelopen week kwamen er weer twee schepen in de problemen op de Noordzee boven de eilanden. Met een dubbel gevoel werden de nieuwsberichten in de gaten gehouden. Aan de ene kant kolkt het juttersbloed. Aan de andere kant weten we na de ramp met de MSC Zoë dat het niet altijd feest is. Schoenen, overhemden, speelgoedsoldaatjes, bevroren kalkoen, bananen, My Little Pony’s, noem het maar op en we hebben het allemaal al eens op de ‘afhaallocatie’ aan de kust kunnen vinden. Uiteindelijk spoelde er deze week niets aan, maar dat er soms bijzondere dingen uit zee komen, vertelt het volgende verhaal.
Het moet begin jaren ‘50 zijn geweest, toen een Duitse badgast bij Paal 8 hoognodig een grote boodschap moest doen. Naarstig zocht hij een stil plekje in een duinpan. Net toen de verlossing nabij was zag hij vanuit zijn ooghoek dat hij niet alleen was. Met zijn broek op zijn knieën vluchtte hij weg van de duinpan. Wat heeft die man gedacht op dat moment? Heeft hij gedacht dat de eilander ‘schnaps’ van de avond ervoor een vreemde, langdurige uitwerking had? Dat hij hallucineerde? Want wat hem daar in die duinpan aanstaarde was niets anders dan een krokodil! En de natuur op Terschelling heeft een grote variëteit, maar krokodillen horen er beslist niet thuis. Zelfs in de eilander spookverhalen kan je alleen eens een verdwaalde ‘rauwkot’ tegenkomen, maar krokodillen niet.
De Duitse toerist haalde er hulp bij. De eilander mannen, die ongetwijfeld gedacht hebben dat die Duitser gek was, troffen in de duinpan inderdaad een kaaiman aan. Het dier bleek overleden te zijn, maar nog niet lang, want de sporen waar hij vanaf het strand de duinpan ingelopen was waren nog zichtbaar. De Duitser was dus niet gek, noch bezopen, maar een raar verhaal was het wel.
Hoe de kaaiman zomaar op Terschelling beland is blijft gissen, maar dat deze van een schip afkomstig moest zijn is wel duidelijk; vermoedelijk was de krokodil op transport gezet naar een dierentuin en is misschien wel met bassin en al overboord geslagen, hoewel hij ook ontsnapt kan zijn en zelf het ruime sop heeft gekozen. Of was het transport toch te ingewikkeld en heeft men hem over de reling gezet? Het zal altijd een raadsel blijven. Wat we wel weten is dat de overleden krokodil begraven is onder de strandovergang van Paal 8. Er wordt ook verteld dat hij zo’n 15 jaar later, vrijwel ongehavend weer opgegraven werd. Dit zou kunnen, gezien het feit dat de strandovergang regelmatig op de schop ging. Daarna is echter nooit meer iets over de krokodil vernomen.
Een krokodil op strand; het is zeker weer eens wat anders dan schoenen, hoewel je die er wel van had kunnen maken. Het levert in ieder geval een prachtig verhaal met een belangrijke moraal op: Laat nooit je broek zakken voor je goed om je heen hebt gekeken.
Naschrift: Ik ben natuurlijk op zoek gegaan naar de feiten achter dit verhaal. Helaas ben ik niet veel verder gekomen. Ik kreeg zelfs het telefoonnummer van de man die de krokodil gevonden zou hebben, maar hij bleek niet de vinder te zijn, was er zelfs niet bij geweest. Het leverde wel een leuk gesprek op. Misschien is het ook beter de feiten niet te weten. Als je precies weet wat er gebeurd is, moet je het verhaal afpellen, tot alleen de feiten overblijven. En daar wordt het niet leuker van. Maar mocht iemand wel meer weten wat er precies gebeurd is dan hoor ik het graag.
Op de foto hierbij één van de twee opgezette kaaimannen die in het bezit zijn van het Behouden Huys. Ze werden vroeger nogal eens door zeevarenden meegenomen als souvenir. De ene bewaakt dan ook de zeemanssouvenirs. De tweede houdt ons gezelschap in de bibliotheek. De andere foto, in het bezit van Ally Wiegman, is de enige die gemaakt is van de krokodil en dus het bewijs dat hij echt bestaan heeft.
Tekst; Nienke Meijvogel-Blom